شتات

حالا که تاریخ انتخابات مشخص شده و از رادیو اعلام شده بود، رفته‌رفته تب انتخابات دوباره همه جا را می‌گرفت. قربان، توی این مملکت سه بیماری مهم وجود دارد: حصبه، وبا و تب انتخابات. این آخری از همه بدتر است؛ باعث می‌شود مردم مدام درباره مسائلی حرف بزنند که هیچ اختیاری در مورد آن‌ها ندارند.

ظاهرا در این انتخابات دشمنان سوسیالیست بزرگ از انتخابات قبل قوی‌تر بودند. آیا این‌دفعه موفق می‌شوند؟ آیا سوسیالیست بزرگ رو شکست می‌دهند و در این انتخابات پیروز می‌شوند؟ یعنی به اندازه کافی برای خودشان پول جمع کرده‌اند، و به اندازه کافی به پلیس‌ها رشوه داده‌اند، و به اندازه کافی اثر انگشت خریده‌اند که برنده شوند؟

هر کاری انجام می‌شد برای خوبی خودمان بود. دشمنان سوسیالیست بزرگ تلاش می‌کردند انتخابات را از دست ما فقرا خارج کنند و قدرت را از چنگ‌مان در بیاورند و غل و زنجیری را که او، سوسیالیست بزرگ، با آن عطوفت از دست‌هایمان باز کرده بود، دوباره به دست‌هایمان ببندند. 

آن شب پدرم به من گفت: «همیشه همین طوره. من دوازده تا انتخابات شرکت کردم – پنج تا سراسری، پنج تا ایالتی، دو تا محلی – و یکی دیگه دوازده بار به جای من رای داده. شنیدم تو اون یکی هند مردم می‌تونن به جای خودشون رای بدن. فکرش رو بکن!»

آراویند آدیگا، ببر سفید (من بوکر ۲۰۰۸)